Kimsesiz, çaresiz çevremde ateşten bir duvar, üstümde kapkara bulutlar kimim kimsem kalmamış âlemde dilim dönmez anlatmaya halimi kaybolur boşlukta feryatlarım bir tek yakıcı gözyaşlarım

Ve sımsıcak kanım var durmadan akar.

Ben Gazze, süsüz, umutsuz Küçücük kızların yalnızca ölürken güldüğü diyar ey yar sen tut minik ellerimden çıkar beni bu cehennemden senden başka kimim var?

Ben Gazze, yeryüzünde sönmeyen cehennem kuduz insanların hırıltıları her yanım demir ve beton yığınları çocuklarım yalınayak yemek kuyruklarında parçalanır bedenim bir ilahi mırıldanırım molozların içinde Allah’ımı sayıklarım siz rahatsız olmayın diye her gece sessizce ölürüm. En kazların altında toplu halde gömülürüm

Ben Gazze,

Bütün yollarım kapalı her yanımı alevler sarmış aşılmaz duvarları yıkan iniltilerim ateşten çemberleri yaramadı kırıldı kolum kanadım ben mazlum, ben kimsesiz, ben sahipsiz, Ben çaresiz

Biz Gazze,

Duymadı sesimizi hiçbir yaratık, üçer beşer tükenmedik diye

Topluca ölmeye karar verdik Sizin dünyanıza ait değilmişiz, anladık